Naar aanleiding van de veertigste verjaardag van de wandelclub Les Sans Soucis organiseerden deze wandelclub een 100km vanuit Baudour. Ik trok vrijdagavond richting Baudour, een dorp in de provincie Henegouwen niet zo ver van Mons.
Rond 21u gingen we van start uit het Parc Communal van Baudour. Zo goed als direct doken we de bossen rond Baudour in. Heerlijke natuurpaden namen ons op sleeptouw. Ik was op pad met mijn vaste compagnon Rik (van de organiserende club) en met Frans en Marie-Paule. Gelukkig hadden we een zaklamp bij en vonden we de weg naar Villerot. Door het rustige dorp kwamen we langs een gigantische fabriek voor we onze eerste stempel kregen in Hautrage.
Na de controle trokken we naar het kanaal dat we een tijdje volgden. Een afwisselend parcours met veel stapwegels bracht ons naar de tweede controle in Ville-Pommeroeul. Van hieruit trokken we terug naar het kanaal. We verlieten het kanaal en trokken onder de snelweg door. We pikten het parcours van vorig jaar op (toen ik hier de 42km wandelde). We kregen een mooi stukje natuurgebied die ons afzette aan de kerk van Montroeul-sur-Haine. We dwarsten de dorpskom en vonden in de stallingen van een vierkante hoeve controle 3 na 16,5km.
Een betonbaan leidde ons weg. Na een tijdje verlieten we deze weg en werden getrakteerd op een waar brokkenpad (geen sinecure in het pikdonker). We overleefden allen het pad en we dwarsten een grote weg. We trokken een recht streep naar Thulin waar we in Le Chiffon Rouge onze vierde stempel kregen. Na de controle wachtte ons een kaarsrecht onverhard pad langs windmolens. De wind blies stevig in het nadeel. Begeleid van het geluid van de molens stevenden we af op Audregnies. Op het dorpsplein vonden we de controle.
Vanuit deze controle dienden we een lus te wandelen. We trokken naar de Ravel. Voor even maar…we werden zo goed als direct langs een kapel naar beneden gestuurd. Verhard klommen we naar Montignies-sur-Roc. Net voor we het dorp binnen kwamen werden we rechtsaf gestuurd en daalden we tot bij een riviertje dat we even volgden voor we over het beekje werden gestuurd. Een stevige klim bracht ons tot bij de brasserie de l’abbaye des Rocs. Geen tijd om een kijkje te nemen in de brasserie want we dienden de Chaussée de Brunehaut te volgen die ons terugbracht naar Audregnies en de controle na 31,5km.
We trokken na de controle terug naar de Ravel. We sloegen nu linksaf en volgden een hele tijd de Ravel. Na het verlaten van dit wandel (fiets) pad kwamen we in Elouges. Enkele stapwegels leidden ons naar de kerk. We verlieten het dorpje op onverharde wegen (opvallend veel tijdens de nacht) die ons door de velden naar een grote weg leidden. Die volgden we even voor we verhard teruggestuurd werden naar le Chiffon Rouge in Thulin voor controle 7.
Door het dorp trokken we ons opnieuw op gang. Een drassige bospassage volgde. Onze zaklamp redde ons van natte voeten en een afwisselend parcours bracht ons terug naar het kanaal van daarnet. We dwarsten het kanaal en kwamen terug in de dorpskom van Hautrage en in de eerste controle van de tocht. We hadden al 48,6km op de teller en werden er getrakteerd op spek met eieren met brood en koffie. Gans de tocht zou de bevoorrading een heel hoog niveau halen.
Met verse krachten gingen we van start voor deel 2 van deze 100km. Stapwegels leidde ons uit het dorp. We trokken door een villawijk en kwamen geleidelijk in de bossen rond Stambruges. Na een heerlijke omzwerving over prachtige bospaden kwamen we bij de hut bij Mer de Sable. Dit zou het centrale punt worden van het tweede deel van deze tocht. Met een stempel meer op onze kaart verkenden we verder het bos rond Stambruges. We verlieten geleidelijk aan het bos en kwamen bij een kanaal dat we even volgden voor we via een brug naar de ander zijde werden gestuurd. Ondanks het feit dat het dag is geworden, missen we een pijl en volgen we niet direct het water aan de andere zijde maar volgen we een tijdje de N50. Uiteindelijk keren we op onze stappen terug en vinden we het juiste spoor langs het kanaal. Bij een sluis worden we opnieuw de natuur ingestuurd. Een heerlijke aaneenschakeling van onverharde paden leidde ons naar Stambruges. Even piepen we in dit rustig dorpje voor we via heerlijke natuurpaden worden afgezet in de volgende controle in een voetbalkantine aan de rand van het bos van Beloeil na 61,8km.
Bij het verlaten van de controle begon het te regenen. Het zou voor enkele uren blijven regenen. Gelukkig had Frans een extra regenjasje in zijn heuptas en kon hij mij depanneren (waarvoor dank). Le foret de Beloeil is gekenmerkt voor zijn lange rechte dreven. Dit was dan ook het volgende waarop we getrakteerd werden. We rondden een vijver en kwamen aan de achterzijde van het kasteel. Een aaneenschakeling van wandelpaden bracht ons aan de voorzijde van het kasteel en snel ook bij de controle. Soep en een belegd broodje stonden hier op het menu. Na de controle verkenden we verder het centrum van Beloeil voor we bij het kanaal kwamen dat we even volgden. Rustige wegen leidden ons terug naar het bos. De typische dreven namen het opnieuw over en brachten ons terug naar de voetbalkantine. De teller wees 73,5km.
We kwamen direct weer bij het kanaal. Maar voor even want we trokken opnieuw naar de omgeving van Stambruges. We dwarsten het kanaal en via een heerlijke bosdoorsteek kwamen we opnieuw bij de controle in de hut van Mer de Sable na 77,4km.
We dienden hier een lus van 7,1km te wandelen. Een rondje volledig in de bossen van Stambruges. De kilometers begonnen te wegen bij mij en ik kreeg het even moeilijk. Ik was dan ook niet boos als ik de hut terug zag. Nog 14km te gaan…We rusten even uit en versterkten de innerlijke mens voor we weer op pad trokken.
Wat volgde was een heerlijke licht golvende passage tussen rotspartijen. We waanden ons even in Klein Zwitserland. Onze zwerftocht door dit bos werd even onderbroken. Maar niet voor lang twee verbindingswegen later vatten we een nieuw bosdoorsteek aan. Heerlijk werden we afgezet aan de rand van Hautrage. Wandelwegen leidden ons naar het centrum en de controle. Tijd om nog eens goed uit te rusten en de batterij nog even op te laden. Nog 8,4km….
Rustige wegen leidde ons uit het dorp. Bij de Chapelle Saint-Pierre doken we opnieuw de natuur in en klommen we lichtjes tussen enkele vijvers. De regenjas ging af en verdween in mijn heuptas. Boven brachten rustige wegen ons terug naar het Bois de Baudour. Heerlijke bospaden namen het over. Inderdaad tot de laatste kilometer werden we verwend met natuurpaden. Op 1,2 kilometer van het einde werden we met applaus in de laatste controle ontvangen. Uiteindelijk geraakten iets voor 14 uur terug in het Parc Communal na een heel degelijke 100km met zeer veel onverharde wegen, een heel degelijke bevoorrading, schitterende bepijling en aangenaam gezelschap.
Hieronder vind je enkele afbeeldingen van deze tocht (met dank aan Marie-Paule voor enkele foto’s)
LAUWSWANDELNIEUWS 