Nacht van West-Vlaanderen Torhout 21/06/2013

Vrijdagavond rond 17u ging ik Rik ophalen aan het station in Kortrijk en reden we richting Torhout. Na een half uurtje rijden bereikten we uiteindelijk de goed gevulde startzaal. Het was zelfs zoeken om nog een zitplaatsje te bemachtigen in de gigantische zaal. Kennissen groeten, startkaart en borstnummer ophalen en we waren klaar om een nieuwe sportieve uitdaging aan te gaan.

Rond 19u45 trokken we, rond de atletiekpiste, naar de parking die dienst deed als startlocatie voor de wandelaars. Er was gelukkig een hek geplaatst zodat de wandelaars niet tussen de lopers konden vertrekken. Na dat de lopers volledig vertrokken waren, werd het hek geopend en konden we rond 20u15 op pad. Traditioneel werden we direct door het centrum van Torhout gestuurd. Daar er voor het eerst geen 100km lopers meer waren op vrijdagavond, waren er minder hekkens geplaatst als de voorbije jaren. Toch stonden de mensen ook nu weer rijen dik ons toe te kijken. Geleidelijk verlieten we het centrum van Torhout en trokken we op zoek naar onze startstempel bij het binnenkomen van het Wijnendalebos. De fanfare wachtte er ons op.

We trokken meer uitgebreid dan vroeger door het Wijnendalebos en bij het verlaten van het bos werden we op de gevoelige plaat vastgelegd en trokken de wandelaars van de 42km en de 100km alleen op pad. 

We werden zoals gewoonlijk naar het Plaisierbos geleid (de eerste bosstrook maar zeker niet de laatste). De doortocht door het bos was heerlijk en werd gevolgd door een passage in het sfeervolle Veldegem. De plaatselijke blaaskapel zorgden er voor de sfeer. 

Door enkele woonwijken bereikten we de volgende bosstrook Merkemveld. De heerlijke bospaden maakten even plaats voor een weidedoorsteek. Tussen enkele klapdeuren betraden we dit puttenrijk stukje natuur. Heelhuids bereikten we de hoeve Stragier (16,6 km). Zeer vriendelijke mensen voorzagen er ons van drank en een suikerwafel. Het werd geleidelijk aan donker.

Een heerlijke dreef zette ons weer op pad. Een éénmanspad in een weide juist naast de snelweg nam het over. Aan het einde van dit pad vertrokken de 42km stappers richting Loppem. Wij trokken de autosnelweg over en vonden op rustige wegen de volgende controle na 19.8km in het Roodhof. Een yoghurt bezorgde er ons nieuwe krachten.

Na de controle kregen we een afwisselend parcours. Onze zaklamp gidste ons nu eens over heerlijke bospaden, dan weer over verharde rustige wegen. We bereikten Waardamme na 26km.

Na de controle doken we tussen de kerk en het gemeentehuis het centrum van Waardamme in. Uiteindelijk brachten enkele grotere wegen ons bij een hoeve waar we opnieuw natuurwegen voor de voeten kregen. Deze mondden uit op de grote weg in Herstberge. Snel bereikten we de volgende controle in café ’t Bluvertje (33km). De klok wees 00u45

Na ons bezoek aan café ’t Bluvertje doken we vanuit de controle de villawijken rond Herstberge in. Van de kasten van huizen die hier staan, zagen we door de duisternis niet veel. Het was er wel zeer rustig. Ik voelde mijn benen verzuren. Waren we te snel gestart? We bereikten Sint-Pietersveld en enkele heerlijke natuurpaden zetten ons af in den Zande (grondgebied Ruiselede) na 40,6km. 

De typische dreven rond Beernem namen het over. Ik geraakte niet uit mijn dipje en ons tempo stokte.  We dwarsten de E40 en de spoorweg en werden langs een stukje industrie naar de miseriebocht geleid. Van hieraf volgden we op een heerlijk natuurpad het kanaal Gent-Brugge. We dwarsten het kanaal over de nieuwe voetgangersbrug en bereikten de controle in Beernem na 48,2km. Het was 3u20. Ik voelde me niet erg fris en had duidelijk geen goeie dag. Wat zouden de volgende 50km brengen? We konden in de controle er een eerste maal onze bagage raadplegen. Ik wisselde er van schoenen. Zou dit soelaas brengen? 

Het volgende stuk was gekruid met veel natuurwegen. Tussen de velden over heerlijke karrensporen werden we terug naar het kanaal gestuurd. Een mooi natuurpad langs het kanaal bracht ons in Moerbrugge en de volgende controle na 56,3km. De mot zat er stevig in bij mij. Ik besliste Rik te laten gaan en terug te schakelen naar mijn eigen iets minder snel tempo.

Even door het centrum van Moerbrugge en daar dook het kanaal weer op. Het was maar voor even, want door een industriezone werden we naar een grotere weg geleid. Even de weg volgen en daar doken de volgende leuke paden op. Prachtige natuurwegen brachten ons naar de omgeving van het ziekenhuis van Assebroek. De oude spoorwegbedding zette ons af in de volgende controle bij de abdij van Steenbrugge.

We dwarsten de grote baan rondden het kanaal over de Steenbruggebrug en trokken naar het Lappersfortbos. Heerlijke natuurpaden leidden ons door dit bos. Na onze bosdoorsteek trokken we langs het kanaal naar de grote parking aan de rand van Brugge centrum. Via de vesten  wandelden we naar de omgeving van het begijnhof. Ik wilde enkele foto’s nemen, maar ook bij mijn fototoestel zat de mot er in. Het wilde niet meer functioneren. Gelukkig kwam het tempo geleidelijk terug bij mij. Langs de brouwerij van de Brugse Zot en het oude Sint-Janshospitaal wandelden we naar ’t Zand en opnieuw naar de Vesten. Eén van de gekende Brugse poorten bracht ons naar het Sint-Lodewijkscollege. Door enkele woonwijken vonden we de controle in Sint-Michiels na 69,4km. We konden er een tweede maal onze bagage raadplegen. Ik genoot er van een “stutje met gehakt” en het vriendelijk onthaal van de medewerkers. Deed deugd in deze moeilijke momenten. Het thuisfront werd wakker en peilde naar de toestand. Rik was er ook nog, maar ik koos om opnieuw alleen op pad te trekken en mijn eigen tempo aan te houden.

Rond 7 uur vertrok ik opnieuw. Ik dwarste de Brugse Ring. Over leuke dreven en prachtige paden werd ik door het Tillegembos geleid. Ik dwarste de grote weg Brugge-Kortrijk en een heerlijk karrenspoor nam me op sleeptouw. Een rustige weg bracht me in het prachtig bosgebied van Tudor en Beisbroek. Mijn zwerftocht door dit prachtig bosgebied werd even onderbroken voor de controle in de Beisbroekhoeve (bij de sterrenwacht) na 76,6km. Ik voelde een blaar stevig duwen en de moraal was nog steeds niet ideaal.

Ik verliet samen met Jean-Jacques dit prachtig stukje natuur. Net voor de brug naar Snellegem stond Danny uit Ichtegem (zelf ervaren wandelaar) de wandelaars aan te moedigen. Hij bood me twee frisse glazen cola aan en 2 Milky ways (waarvoor dank). Hij sprak me moed in. Met mijn MP3 in de oren ging ik opnieuw van start. Was het de bevoorrading of de muziek maar mijn ritme kwam volledig terug. Ik snelde door het centrum van Snellegem, pikte Jean Jacques opnieuw op. Samen genoten we van een heerlijke doorsteek van het Vloetemveldbos. We verlieten even het bos voor de controle in de voormalige legerkazerne na 83,1km. Het was even schrikken want een van de deelnemers viel er flauw. Het Rode Kruis probeerde hem weer op de been te brengen.

Wij trokken opnieuw op pad voor een stuk van 7,9km. Heerlijk werden we opnieuw Vloetemveld ingestuurd. Wat is dit toch een prachtige 100km geworden. Steed beter en beter dacht ik. We denderden verder. Verlieten het bos en zagen onze volgende bestemming de kerk van Aartrijke voor ons liggen. We dienden echter nog een grote boog te maken. Tot mijn grote verbazing doken onze trouwe vrienden José en Kathy er met de fiets op. Ze waren helemaal vanuit Moorsele gekomen met de fiets om mij te steunen. Het bracht mijn moraal naar het zenit. Ze fietsten met Jean-Jacques en mezelf mee. We denderden werkelijk naar de controle in Aartrijke. Eigenaardig toch dat alles nu zo vlot liep.

Het was 10u40 als ik de controle verliet. Nog 8,7km…ik wilde voor 12u binnen zijn. Een drukke weg leidde ons uit Aartrijke. Enkele natuurwegen zetten ons op weg naar het Wijnendalebos. Willytje uit Marke belde me op dat hij in de controle op mij ging wachten. We praten even bij. Een prachtig pad leidde ons door het bos naar het gehucht Wijnendale en de laatste controle (95,9km). Bij het verlaten van de controle begon het stevig te regenen.

Even door het centrum van wijnendale en daar dook de groene 62 op. De oude spoorwegbedding die ons terugbracht naar de rand van Torhout. Bij het verlaten van de bedding vatte ik de laatste kilometer aan en snel stond ik weer voor de startzaal. De klok wees 11u55. Uiteindelijk klokte af na 15 uur en 44 minuten wandelen. Ik luidde de bel en nam mijn T-shirt, diploma en medaille in ontvangst.

Na het ontvangen van de felicitaties, haalde ik mijn bagage op. De bruine Leffe smaakte heerlijk…bij het nakaarten van een wederom geslaagde Nacht van West-Vlaanderen. Een steeds beter wordend parcours (met nog meer bos en natuur), een perfecte organisatie, heel degelijke en goed gevarieerde bevoorrading, vriendelijke medewerkers, bijna geen regen en ook niet te warm (wat veel wind!)…gewoon heel goed dat is een korte samenvatting van deze 100. Jammer waren mijn benen dat niet en was mijn tijd één uur minder snel dan mijn toptijd in Torhout. Volgend jaar ben ik er zeker weer, hopen op betere benen.

Hieronder vind je een LINK naar de RESULTATEN van de 100km wandelen

http://www.nvv.be/images/stories/2013/wandelen2013_100km.pdf

 

 

 3

Sloebertocht Zingem 08/06/2013

 

Zaterdag gekozen voor een echte wandelklassieker….de Sloebertocht. Deze 60km lange tocht, ingericht door de Scheldestappers, brengt ons gewoonlijk vanuit Zingem naar het hartje van de Vlaamse Ardennen.

Ook dit jaar wou ik er weer bij zijn en dus sprak ik in de week af met Rik. Rond 6u verlieten we de voetbalkantine in Zingem samen met nog een 500 tal wandelaars voor de volle afstand van 60km.

De aanloop was traditioneel de kaarsrechte weg naar de Schelde. Bij de brug kregen we wat natuurpaden langs een oude Schelde arm voor de voeten. Uiteindelijk brachten verharde wegen ons naar Welden voor de eerste controle.

Na de eerste controle doken de eerste stapwegels op. We trokken richting Sint-Blasius-Boekel. Dit hoofdzakelijk verhard traject van een zevental kilometer werd gekruid met de beklimming van de Molenberg.

Vanuit Sint-Blasius-boekel brengen veel stap- en veldwegels ons richting Elst. Langs de Perlinckmolen (een watermolen) komen we op het parcours van de Geutelingentochten. We klommen door de velden in een heerlijk zonnetje naar de kasseien van de Haaghoek, bekend uit de wielerklassiekers in Vlaanderen. We dwarsten de kasseien en trokken naar de Buikberghoeve op grondgebied Horebeke waar we de derde controle vonden na 18 kilometer.

We splitsten er van de 36km stappers. Via veldwegen liepen we terug naar de Haaghoek en klommen we naar het Monasterium Maria Kluizen op de top van de Leberg. We daalden via enkele degelijke natuurpaden naar het centrum van Zegelsem. We dwarsten de grote weg Brakel-Oudenaarde en klommen verhard. Boven werden we bij een hoeve verrassend links gestuurd. Enkele veldwegels bracht ons verder… later volgde een streep beton. Een heerlijk stukje natuur zette ons uiteindelijk af in de voetbalkantine van Zegelsem voor controle 4.

Na de controle bracht een met veel stenen bezaaide holleweg ons naar het Hof te Wolfskerke. Een traditioneel stuk uit de Sloebertocht volgden we hier naar het kasteel van kunstenaar Fabre. Tussen de velden daalden we richting Schorisse over het O. Wattezwandelpad. Een stevige klim tussen 2 prikkeldraden bracht ons naar de top van de Foreest. We daalden en vonden de traditionele controle in de Wante in Schorisse. We waren halfweg en een rijsttaartje bezorgde ons nieuwe krachten.

Die hadden we nodig om opnieuw aan de klim van de foreest te beginnen. Slechts maar voor even….volledig verhard werden we naar het Burreken bos gestuurd. We klommen stevig tussen de bomen over het prachtig natuurpad. Boven trokken we de open velden in. Natuurwegen brachten ons terug naar de grote weg Brakel-Oudenaarde die we opnieuw dwarsten. Door een hoeve liepen we terug naar de controle in de Buikberghoeve te Horebeke.

Verhard werden we teruggestuurd naar de Grote weg die we opnieuw dwarsten. We doken opnieuw de natuur in en daalden richting Schorisse. We trokken niet tot in het centrum, maar tot aan de rand. Wat volgde was een traditioneel stuk. Klimmen tot halfweg….linksaf en dalen om de vettige afdaling van de Schamperij te nemen. Na de Schamperij stuurden een stapwegel ons naar de voet van de Varent. We klommen via het ommetje halfweg naar de top. Enkele minuten later zaten we uit te blazen in de brouwerij Roman waar de organisatoren ons trakteerden op Sloeber en/of Adriaan Brouwer. 

Na een heerlijk biertje trokken we opnieuw op pad…er restten ons nog 17km. Een verharde weg leidde ons naar Mater. Stapwegels brachtten ons naar en rond het dorpscentrum. Rustige wegen zetten ons af bij  het Ename bos. Traditioneel daalden we door de weide, rondden het bos voor we verhard de controle vonden op het dorpsplein van Ename.

Langs de archeologische site trokken we naar de Scheldeboorden. We verlieten het jaagpad voor een heerlijk éénmanspad langs een oude Schelde arm. In Nederename dwarsten we via de Ohiobrug de Schelde. Het jaagpad aan de andere zijde van de Schelde bracht ons richting Heurne. Heerlijke natuurwegen in de Scheldemeersen en een lichte klim leidden ons naar de laatste controle in het centrum van Heurne.

Na een stevig stuk heen en terug kwamen we terug in de Scheldemeersen en snel opnieuw op het jaagpad langs de Schelde. We verlieten uiteindelijk definitief de Scheldemeersen om de Roman bierkar te vinden, waar we de laatste krachten opdeden om de afsluitende 2 kilometer te kunnen afwerken. De terras voor de voetbalkantine (=startplaats) baadde in de zon en zat afgeladen vol. We lieten ons ook nog een biertje smaken voor we naar huis bolden. Deze editie was niet mijn meest favoriete van de laatste jaren. Het parcours bevatte naar mijn oordeel wat meer beton en verhard dan de vorige edities. De bevoorrading bleef echter heel, heel degelijk. Blijkbaar was dit de laatste editie van de Sloebertocht die vertrok uit Zingem. In de toekomst wordt Zwalm de startplaats…op naar volgend jaar.