Vandaag waren we na lange tijd weer op bezoek bij onze favoriete Nederlandse wandelclub OLAT. Zij organiseren deze winter hun traditionele (voor de 56ste maal) Winterserie. De OLAT tochten zijn gekend om hun natuurparcours over grotendeels onverharde paden. Vandaag startte hun november tocht van de Winterserie uit Westerhoven. Westerhoven is een dorp dat deel uitmaakt van de gemeente Bergeijk, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het dorp is gelegen in regio de Kempen en telt 2.030 inwoners. Westerhoven is een langgerekt straatdorp en bevindt zich niet zo ver van de Belgische grens.
Rond 7u30 bereikten we Westerhoven. In de startzaal ontmoetten we veel bekende gezichten… Margriet, Erwin, Hennie en Bertus, Leo, Wilma en Jan en zelfs Luc de Viking…..Klokslag 8 uur gingen we van start voor onze tocht van 41km. We startten direct in de richting van de Sint-Servatiuskerk. We kwamen snel buiten de bebouwde kom en lieten het asfalt achter ons. We stapten direct in een mooie landelijke omgeving, in het beekdal van de Keersop. Het beekdallandschap is weer in oude glorie hersteld, fraai meanderend. Vervolgens passeerden we via zandpaden de rand van recreatiepark De Kempervennen. We stapten daarna door een stukje bos en kwamen vrijwel direct hierna bij de 1e wagenrust. Deze was opgetrokken op een grasveldje bij een boerderij na 4,3km.
De 30 en 40 km stappers maakten na de pauze een grote lus in de richting van Valkenswaard. Mooie wandelkilometers leidden ons door de bossen, waar het genieten was van de late herfst. Na een afwisseling van smalle bospaadjes en brede dreven kwam de caférust. …. de Malpie Hoeve na 12,5km
Na de pauze trokken we ons weer op gang en volgden we even de Dommel. Snel bereikten we het natuurgebied De Malpie. Dit prachtige gebied staat bekend om het uitgestrekte heidegebied met vele grote en kleine vennen. De Dommel stroomt dwars door het gebied, langs heide en beemden. We stapten door dit prachtige, afwisselende gebied. Onderweg passeerden we het Groot Malpieven en de hierbij liggende zandverstuiving. Kort hierna was de samenkomst met de lopers die 15 of 20 km gekozen hadden. De route leidde ons verder door de Malpie. En we zien opnieuw een afwisseling van heide, vennen én de Dommel. We genieten van elke kilometer, maar laten de Malpie dan toch echt achter ons. We naderen Borkel en Schaft, twee kleine kernen met samen nog geen 1.000 inwoners. Ooit was het een zelfstandige gemeente, nu hoort het bij Valkenswaard. Op het eeuwenoude dorpsplein treffen we de caférust, bij het gezellige De Woeste Hoeve na 21,3km.
Na dit rustmoment staken we de weg over en kwamen vrijwel direct weer in de bossen. Opnieuw doorkruisten we de Westerhovense bossen. We liepen het bos uit en kwamen bij een voorrangsweg. We waren hier op een bijzondere plek, de plaats waar op 11 september 1944 Britse bezetters eerste voet op Nederlandse bodem zetten. Op deze gedenkplaats troffen we een monument, opgericht als eerbetoon aan de bevrijders. Kort daarna stapten we met alle afstanden samen. Even maar…. want voor de 40km hadden de routebouwers een extra lus in zuidelijke richting uitgezet. Die begon met bos en werd gevolgd door mooie veldwegen. Een nieuwe bosdoorsteek mondde uit bij de wagenrust exclusief voor de 40km stappers na 29,7km. Men meldde er ons dat we de 33ste en 34ste deelnemer waren die hier passeerden (er waren in totaal 51 stappers op de 40km)
Na de pauze wachten er ons nog 11km….Het zouden ronduit schitterende kilometers worden. Eerst passerden we de voormalige visvijvers de Liskes, een prachtig natuurgebied waar de Beekloop de vijvers met elkaar in verbinding brengt. Hierna volgde een subliem bospad dat ons naar een schut, een stuw in de Beekloop, bracht. Deze stuw zorgde voor het regelen van de waterstand in de vijvers en de Beekloop. Ook zorgde de stuw op gewenste tijden voor bevloeiing. Hierna volgde een schitterend pad langs een beekje . Dat leidde ons naar een mooi landelijk gebied. We genoten we van weidse uitzichten. En van een vertrouwd beeld: de witte tentdoeken van de wagenrust….De soeppost na 37,2km
Het laatste gedeelte van deze tocht was nog een heel mooi stukje. We liepen door een open landschap over zandwegen. Voor we door klaphekjes in drassige weiden terecht kwamen. Een heerlijk graspad langs de Beekloop nam ons mee en stuurde ons geregeld over bruggetjes. Geleidelijk aan zien we de kerktoren van Westerhoven en weten we dat de finish in zicht is. We stapten het asfalt op, liepen door enkele straten en bereikten dan met een heel voldaan gevoel weer de plaats waar we eerder vandaag vertrokken waren na een zeer mooie tocht (zo goed als volledig onverhard) waarvan we de laatste 2 uur in de regen stapten.
GPX : https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/olat-winterserie-westerhoven-119645582
Voor meer Foto’s klik op deze link FOTO’S
LAUWSWANDELNIEUWS 